‘Wag pilitin ang bagay na wala pa sa panahon;
Lahat ng ito’y maaaring gawin ng mahinahon,
‘Wag pilitin ang mga bagay na ‘di naaayon,
Hayaang mahulog ng kusa sa puno ang mga dahon.
Ang sugat ay may sariling oras ng paghilom;
Kaya panandaliang ang bibig ay itikom,
Bago pa manumbat at ika’y maging hukom,
magtiis at makiayon sa layunin ng karayom.
masakit kung iisipin
ika’y alipin ng damdamin,
sunod sunuran sa hangin
ngunit di makuhang tanggapin.
Hindi sa lahat ng pagkakataon ay may’ nakahandang tugon,
Asahan ang pagbabagong katulad din ng mga alon,
mawawari mo lamang sa paglipas ng taon,
ang mga bagay bagay, malilimot sa paglaon.
‘Wag mong isiping ang pag ibig ay yumaon,
tahanan ng pagasa ang nalalabing pabaon,
iyong isipan, pansamantalang sa iba ituon,
‘pagkat pantaha ng tao’y,kaiba sa KANYANG layon.
No comments:
Post a Comment